Маросимҳо

Муҳтарам Ғиёсиддин Ашуров!

Шуморо бо мавлуди муборакатон самимона шодбош мегӯем. Дар ин рӯзи хуршедии саид таманно дорем, ки ҳамеша дар ҳалқаи оила, дӯстону наздиконатон тансиҳату хонаобод ва хушиқбол бошед. Аз даргоҳи Яздони пок бароятон тансиҳатӣ, умри дароз, сари баланд, саодати зиндагӣ ва дар кору фаъолиятатон комёбиҳои беназирро таманно дорем.
Бо беҳтарин таманниёт орзу мекунем, ки гуворотарин лаҳзаҳои зиндагӣ насибатон гарданд.

Сарат чун кӯҳи Помир сарбаланд бод,
Рухи зебо, ки дорӣ, гулфишон бод.
Ҳамон умре, ки бар ту дод Худованд,
Мисоли арча доим бехазон бод.

Бо эҳтиром, кормандони шуъбаи табъу нашр